Bilmek Ayrı Olmak Ayrı

📌Şahid olduğum iki hadiseden bir ders çıkarttım. Manevi bir hastalık üzerine nurlardan istifade edip bununla ilgili tahşidât yapan bir ağabeyin tedavisini anlattığı hastalığın cüz-i bir tezahüründen muzdarip olduğunu işittim.
📌Yine farklı bir hadise hakaik-i imaniyede çok derin ilmi boyutta kendini yetiştirmiş birinin ölüm üzerine korkusunun ifrat derecede olduğu bir dönemde psikolojik tedavi aldığını duydum.
📌Nefisimde yaşadığım bir vakıa çok derslerde nazara verdiğim belkide bir “uzman” edasıyla anlattığım öfke kontrolünde beş dakikalık bir süre zarfında bunu kaybettiğimi gördüm.
📌Bu hadiselerin kınanacak bir tarafı yok zaten niyetimde de zerre öyle bir teşebbüs yok.
📌Öğrenmeye çalıştığım nokta şu; Bir mesele üzerinde ilmi derinleşmekle o mesele çözülmüş olmuyor hayat safhasında tatbikatı her zaman da mümkün olmuyor.
📌Şu hatayı yapmamam ve yapmamamız lazım. Çalıştığımız dersleri sunarken nefsin bir desisesi olan “ben bu işi çözdüm” modunda anlatmamak o mesele hakkında “otarite” moduna girmemek gerekir.
📌 Böyle bir hale girdiğimizde ilmin tatbikat sahası olan hadisat zemininde hayat ve hadiseler bize “Buyrun bakalım kâliniz iyiydi hâlinizi de görelim” dediğinde çok iyi bildiğimizi iddia ettiğimiz ve hocalık ve otorite tavrına büründüğümüz derslerden sınıfta kalabiliriz ve kaldım.
📌Uygulamamız gereken usul tatbik edilmesi gereken tavır ilmi olarak ifade ettiğimiz hakikatlarla ilişkili manevi hastalıklardan imtihan olanları küçümsememek, onları tahkir ifadeleri içeren bir üsluba girmemek ve tedavi için çıkardığımız manaları tatbik etmeleri için tavsiyede bulunup vakti saati geldiğinde hayat sahasında yaşamak içinde nefsimiz için dua etmeli ve imtihan olunmadan “yaşıyorum ve çözdüm bu işi “ moduna girmemektir.
📌Nefsim adına güzel bir farkındalık oldu farkındalığı nasip eden Mevla tatbikatını nasip eylesin.