Vahyin Terbiyesinden Mahrumiyetin Alameti
📌Enaniyet ne kadar kâvi ise kusurları kabul o nisbette zor olur.
📌Eleştiriye karşı reaksiyon çok olur. Bu noktaların fazlalığı kişinin vahyin terbiyesinden mahrum oluşunun en büyük belirtisidir.
📌insan, cibilliyeti ve fıtratı hasebiyle nefsini sever. Belki evvelâ ve bizzât yalnız zâtını sever, başka herşeyi nefsine feda eder.
📌Mabud’a lâyık bir tarzda nefsini medheder. Mabud’a lâyık bir tenzih ile nefsini meayibden tenzih ve tebrie eder.
📌Elden geldiği kadar kusurları kendine lâyık görmez ve kabul etmez. Nefsine perestiş eder tarzında şiddetle müdafaa eder.
📌Hattâ fıtratında tevdi edilen ve Mabud-u Hakikî’nin hamd ve tesbihi için ona verilen cihazat ve istidadı, kendi nefsine sarfederek “Hevâ ve heveslerini kendisine mâbud edinen kimse…” Furkan Sûresi, 25:43.
sırrına mazhar olur.
📌Kendini görür, kendine güvenir, kendini beğenir. İşte şu mertebede, şu hatvede tezkiyesi, tathiri: Onu tezkiye etmemek, tebrie etmemektir.
(Sözler – 477)
