Hiç Bir Şey Yapasım Gelmiyor

📌 Bir yakınımın evine gitmiştim. Evi kentsel dönüşüme girmiş ve yakın zamanda yıkılacak. Evde sıva döküntüleri boya kabarmaları var. Bana döndü ve dökülen ve kabaran yerleri gösterip “yıkılacağını bilince insan hiç bir şey yapası gelmiyor” dedi. Ne kadar özlü bir söz.
📌 Demek insan bir evin yıkılacağını ve o evden fayda göremeyeceğine akli ve kalbi inanınca “yatırım yapmıyor ve o evle uğraşmıyor”
📌 Dünya da yıkılacak mana-yı ismi ile kaybolacak bir yer değil mi? Bunca hırs ve bu fani dünyayı imar etme çabası neden ? Geçici dünya hayatını baki ebedi ahiret hayatına bilerek ve severek tercih etmemizin temelin de ne var?
📌 Maalesef dünyanın yıkılacak ve mana-yı ismi ile kaybolacak bir yer olduğunu aklen biliyoruz ama buna kalbi mutmainlik içinde iman etmiyoruz. Başta nefsimizi ebedi ve layemut görüp sonra dünyanın da ebedi olduğunu zannederek dünyaya hasr-ı nazar edip tekasür komasına giriyorum.
📌 Dünyanın faniliğine yıkılacağına gerçekten akli kalbi iman etsek yani “yıkılacağına inansak ” zaruri ihtiyaçlar dışında “hiç bir şey yapasımız gelmez” Dün a fani demek kolay ama buna inanmak zor.