Feda-Kâr

📌İnsan, nefsi emmaresine tabi olduğunda kendini tatmin etmeyecek ve hiç bir şekilde kendine yâr olmayacak dünya hayatı içinde, itibari bir “iban” gücünü elde etmek için en büyük fedakarlıkları yapar bu uğurda eşini çocuklarını ihmal eder dünyevi ekstra bir kazanç imkanı olduğunda mesafeleri ve harcadığı zamanı hiçe sayar gecesini gündüzüne katarak dillere destan bir performans sergiler.
📌Ama aynı nefis mesele ebedi alem olunca o alem için yaratıldığını hiçe sayıp, bu dünyaya gönderilme hikmeti baki alemi kazanmak olduğunu unutup o aleme ait kazanç elde etmek için bu dünyaya ziraat ve ticaret için geldiğinden gaflet ederek fıtratının duası olan alem-i bekaya aşkını dünya ve dünyalıklarla perdeleyip ebedi alemi kazanmak adına en verimli zamanlar olan üç aylarda hiç bir ekstra bir çalışma gayret ve fedakarlığı yapmaz.
📌Garanti olan rızık için alabildiğine hırs, garantisi olmayan iman ve ahiret için tam bir güven ve kanaat hâli.
📌İnsan kendini hakiki manada iman-ı tahkiki eğitimine tabi tutmadığında ve hakikatlara ilişkisi sathi, cemaatle münasebeti resmi ve memuriyet seviyesine olunca “ahireti bildikleri halde dünya hayatını ahiret hayatına bilerek ve severek tercih ederler” ayetine sürekli masadak oluyor.