İnsan Ve Tabaka-i Avam

📌 Kur’an’ın bir çok ayette “insana” hitap eder. İnsan kavram olarak en basit mana da varlıkla ilişkisini beden ve hormonal yapıdan öteye en azından duygu ve mana seviyesine taşıyan
varlıktır. Yoksa varlıkla, yaradılışla ilişkisini bedeni cihazatlarla sınırlamış ve hormonel seviyede lezzet ve keyif üzerine bina etmiş anlamlandırmış kişi insaniyet içinde ki
beşeriyet seviyesinde hatta onun da hayvaniyet mertebesinde kalmış kişidir.
📌 Bu yapıda ki birinin vahye muhatap olmasının yegane yolu madde üzerinden manaya yani yaradılışa bakarak, aklederek onların içinde taşıdığı mesajlara ulaşmakla olur.
📌 Bunu yapan kişi beşeriyetten bir derece sıyrılıp insaniyete terakki etmiş olur. Baktığı, gördüğü ve bakıp gördüğü içinde sorularının farkına varıp “Kimin merhametiyle böyle hakimane idare olunuyorum?” Araştırmasına girdiği için vahyin ilk muhatabı olan insan ve onun da ilk tabakası olan tabaka-i avam olur.
📌 Yani gün içinde hiç bir varlığa bakmayan yaradılışdaki mucizelerin farkında olmayan yalnızca haz ve lezzet peşinde koşan kişiden insan olmaz ve bu kişi beşeriyetin hayvaniyet mertebesinde kalır. Nefsimize ağır gelecek ama hayvanlara din lazım değildir. Kur’an’ın ilk muhatabı tabaka-i avam olmak zordur…