Yolda Kaybolmak

📌İnsan çıkmış olduğu her yolda maksuda ulaşma garantisi altında değildir. Çıkılan ve yürünülen yol her ne kadar güvenli de olsa kişi nefsine ait zaaf ve kusurları ile yüzleşmeyip ve kesbi seçimlerinde his heves ve benlik girdabına düşüp nefis ve şeytana mağlup olursa istikametli bir yol içinde maksuda ulaşamadan kaybolur gider.
…
📌Buna bir kaç misal verecek olursak
Vahyin tercümanı Efendimiz (asm)’ın yanında sahabe olup sonra o nurlu yolda huruc edip yalancı peygamber safına iltihak etmişler var.
…
📌Diğer tarafta ilim ve ibadette zirvelerde olan ibni sina gibi dahiler yol içinde ene girdabında kaybolup gitmişler.
…
📌İçinde bulunduğumuz yolun güvenli ve nurlu olması ve bizimde bu nurlu yolda olmamız nefsimize haddi geçen bir güven vermemeli ve havf reca yani korku ve ümit dengesini her daim sağlamalıyız.
…
📌Nefs-i emmaremizin potansiyel tehlikesini unutup nurlu yolun gereksinimleri olan çalışmaları ve o yolda yürümenin olmazsa olmazı olan terkleri yapamazsak çıktığımız yolda kaybolma ihtimali var.
…
📌Yollar her daim varmak için var olsa da kimileri için ene,nefis ve şeytan üçgeninde ve bunların yönettiği his ve heves gurur kibir gibi şeylere takılıp yolda kaybolmak riskini de içinde barındırır.
…
📌Bunun için Efendimiz (asm)’ın duasını her daim virdi zeban yapmakta fayda var
“Allah’ım Beni göz açıp kapayıncaya kadar hatta ondan daha az bir zamanda bile nefsimle baş başa bırakma”
…
📌Nurlu yolda maksudumuz olan insan-ı kâmil hedefine varmamız duası ile….