Hayat ve Yaşamak Esas Olunca

📌Bir ders öncesi bir kardeşle tanışırken meşguliyetini sordum biraz çekinerek “yaprakları yerleri süpürüyoruz” dedi. Dedim ki “temizlik işçisi yani ism-i Kuddüs’ün tecellisine mazhar oluyorsun” Bu sözümden sonra biraz rahatladı o anda şöyle bir mana ihsan edildi

📌Dedim ki “Efendimiz (asm) Kur’an ile ibadeti belli yer zamandan çıkarıp bütün kâinatı bir mescid her vaziyetteki durumumuz iman intisabı ile ibadet haline getirdi.”

📌O anda aklıma “Allah’ın mescidlerini ancak Allah’a ve ahiret gününe iman edenler onarırlar” manasındaki ayet geldi. Dedim ki siz gün boyu mescid-i ekber olan kâinatı temizleyerek ibadet halinde olan insanlarsınız. O anda ihsan edilen tefekkür ile kardeşimiz “hiç böyle düşünmemiştim” diyerek şevklendi.

📌Hayattan kopuk din itikadımız ile dünyevi işler dediğimiz aslında her biri Esma talimi olan en geniş hayat dairemizi nursuz bırakarak cumudet ve ihmal ortaya çıkıyor ve büyük bir ibadet imkanını kaybediyoruz. 

📌Din hayatın hayatı hem nuru hem esası. Dinden hariçte kalan bir an ve işimiz yok yeterki Rabbimizi tanımaya alet hükmündeki o işe hasrı nazar edip iman intisabını koparmayalım.